Dawno, dawno temu nad niewielką rzeką Mózga położona była osada o nazwie Szabały. Jej właścicielem ziemskim był Szabała. Wieś utrzymywała sie w większości z rolnictwa a także położonego nieopodal młynu wodnego. W miejscowości znajdowała się również karczma (obecnie Szabły Stare), gdzie miejscowi chłopi udawali się na odpoczynek i spotkania z pozostałymi mieszkańcami. W tym czasie była to bardzo rozciągnięta i rozbudowana osada.
   Tuż przed śmiercią Szabały do wioski przybywali liczni zwiadowcy, którzy chcieli przejąć miejscowość. Jednak nie udało im się tego dokonać. Szabała zdecydował się podzielić majątek między dwóch synów, których badzo miłował i pragnął ich szczęścia. Starszy otrzymał część z Karczmą do tzw. ,,Mościsk,, natomiast młodszy pozostały obszar. Na skutek tego ludzie zaczęli przenosić się do centalnych miejsc obu cześci, aby być bliżej siebie. Dlatego obecnie odległość między Szabłami Młodymi a Szabłami Starymi jest tak duża (ok. 2 km). Nazwy miejscowości ulegały różnym zmianom ( Szabały, Szabeły) ale na skutek niedokładności w wymowie powstała nazwa Szabły.
   Jak podaje jeden z mieszkańców dowodami na prawdziwość legendy jest np. fakt, iż do lat 60 XX w. obie miejscowości miały liczne kolonie w dziwnych i nierównomienych odległościach oraz więzy rodzinne łączące mieszkańców Szabłow Starych i Młodych (niekiedy już zapomniane).

 

1. Szabały  - wygląd na podstawie przekazów ustnych (Szabły Młode i Stare)
2. Szabły Młode i Stare - wygląd obecny